Çocuk İstismarı

Çocukların başta anne babaları olmak üzere, kendilerine bakmakla yükümlü kimseler veya diğer yetişkinler tarafından fiziksel, duygusal, zihinsel veya cinsel gelişimini engelleyen, beden ya da ruh sağlığına zarar veren, kaza sonucu olmayan durumlarla karşı karşıya bırakılması çocuk istismarı olarak tanımlanır.

Çocuklar fiziksel, cinsel ve/veya duygusal olarak istismar edilebilir.

Fiziksel istismar: Anne, baba veya bir başka erişkin (bakıcı, öğretmen vb.) tarafından çocuğun vücuduna karşı uygulanan, fiziksel şiddet, yaralanma ve/veya ağrı oluşturan veya çocukta zarara yol açma riski taşıyan kasıtlı güç kullanımıdır. Dövme, bir cisimle dövme, vurma, tekmeleme, itme, ısırma, çimdikleme, yakma, istenmeyen bir madde dökme, boğma ve silah kullanma gibi durumlar fiziksel istismar olarak kabul edilir.

Cinsel istismar: Psiko-sosyal gelişimini tamamlamamış bir çocuğun, bir yetişkin tarafından cinsel uyaran olarak kullanılmasıdır. Çocuğa yönelik, onun tam anlayamadığı, gelişimsel olarak hazır olmadığı, bilerek onaylamadığı ve/veya toplum kurallarına ve yasalara uygun düşmeyen cinsel davranışlar da cinsel istismar olarak kabul edilir.

Duygusal İstismar: Çocukların kendilerine bakmakla yükümlü kişiler tarafından olumsuz yönde etkileyen tutum ve davranışlarla karşılaşmasıdır. ­Çocukların normal büyüme ve gelişimlerini sağlamak için gereken ilgi sevgi ve bakımdan yoksun bırakılmaları duygusal istismara neden olur. Çocuk yalnızca duygusal olarak istismar edildi ise herhangi bir fiziksel bir iz bulunmaz. Ancak fiziksel ve cinsel istismar olgularının tümü aynı zamanda duygusal olarak da istismara uğramış demektir.